En toen donderde ik van mijn roze wolk

Deze week werd een echte emotionele rollercoaster voor mij. Voor het eerst sinds mijn zwangerschap brak de emotionele dam en kon "het lief" merken wat hormonen met een vrouw kunnen doen tijdens een zwangerschap. Geef toe, na 33 weken zwangerschap valt dit al bij al wel mee voor mijn wederhelft.

Maandag trok ik opgewekt naar mijn afspraak bij de gynaecoloog. De volledige zwangerschap verliep perfect en ik vermoedde dat deze controle niets anders aan het licht zou brengen. Helaas...ik werd naar huis gestuurd met niet zo'n fijn nieuws en ik donderde compleet van mijn roze wolk.

Ik kreeg rust voorgeschreven aangezien de baarmoederhals al grotendeels verstreken is en ik al 1 cm opening heb. Mensen die me kennen weten dat rusten niet echt aan mij besteed is. Ik had ook nog zoveel plannen en dingen te doen voor de baby zou komen. De babykamer is nog niet af, het kastje voor onze doopsuiker staat ook onafgewerkt te wachten tot "het lief" de tijd kan vinden om er de laatste 2 laagjes verf op te doen, geen valiesje die klaarstond, geen kleertjes gewassen en gestreken voor de baby, geen zelfgenaaide babydekentjes en vlinderdekentjes die klaarliggen om naar het ziekenhuis te vertrekken, ...

Ik hield uiteraard altijd wel rekening met het feit dat de baby vroeger kan komen, maar ik dacht echt om tot mijn 38 weken te kunnen gaan werken en eens gestopt met werken zou die baby wel snel ter wereld komen. Nu is het hopen, afwachten en rusten, rusten, rusten om de baby tot 38 weken veilig  en warm in mijn buik te kunnen houden. Mijn nieuwe doel is echt die 38 weken halen en elke dag extra in mama's buik is mooi meegenomen en betekent minder tijd in de couveuse.

Op dag 5 van de "platte rust" merk ik toch dat het moeilijk zal zijn om de komende weken door te komen. Elke dag lijkt dezelfde: wakker worden, wassen, tanden poetsen, vlug iets nemen om te eten en de zetel in voor de rest van de dag. Series en films zorgen voor afleiding net als boeken. Wachten tot "het lief" thuiskomt van het werk om dan roomservice op de zetel geserveerd krijgen, nog wat tv te kijken samen en opnieuw gaan slapen. Er ligt hier wel een haakwerkje te wachten om afgewerkt te worden, maar ik heb er gewoon de fut niet voor. Misschien komt dit nog wel....

Aangezien het ons eerste kindje is, weet ik niet altijd wat voelen. Ik ben dus al tweemaal aan de monitor gaan liggen, maar blijkbaar waren de harde buiken telkens voorbij toen ik in het ziekenhuis aankwam. Als je een hele dag neerligt, voel je natuurlijk elk stampje, elk pijntje, elke harde buik.....

Ondanks het feit dat 1 op de 5 vrouwen moeten rusten in de laatste 10 weken van hun zwangerschap en dat een verkorte baarmoederhals daar meestal de oorzaak van is, kan je erg weinig informatie vinden op internet, buiten de forums (en die moet je ook niet teveel lezen om te voorkomen dat je jezelf gek maakt). Dit heb ik dus na 3 dagen opgegeven. Iedere zwangerschap is anders en hoewel de ene veel te vroeg moet bevallen door die verstreken cervix zijn er ook evenveel verhalen van mensen die na 6 weken rusten de activiteiten terug mogen opnemen vanaf week 36 en die dan nog overtijd gaan. We proberen positief te blijven denken en elke dag kunnen we een vakje afkruisen op onze kalender.

Gelukkig kan ik rekenen op mijn mama en papa die de benen van onder zich lopen om te helpen in het huishouden en boodschappen te doen, mij te komen bezoeken terwijl "het lief" gaan werken is, mijn lieve schoonzus (en meter van onze kleine spruit) die ook altijd paraat staat....en uiteraard "het lief" die nog harder werkt dan tevoren om het babykamertje volledig in orde te krijgen zodat ik me daar al niet teveel zorgen meer over moet maken. En dan zijn er de talrijke smsjes, telefoontjes en mailtjes van vrienden en familie. Ze helpen echt! Bedankt!

Bourdaloue van appelen

Vorige week kreeg ik het verbod van mijn osteopaat om nog schoon te maken, wasmanden op te heffen, boodschappen te dragen,...met andere woorden mijn rug te belasten. Iemand die altijd door het huis loopt met een stofzuiger of stofvod in de hand laten rusten is natuurlijk niet vanzelfsprekend.

Met de baby op komst en de pijn die ik ervaar leek het me toch maar het beste om te luisteren naar wat me gezegd werd. Dit weekend mocht ik dus beroep doen op mijn lieve mama die me kwam helpen poetsen.

Niet enkel de schoonmaak moet ik uit handen geven, maar ik mag dus ook niets meer doen op de babykamer die momenteel nog niet is afgewerkt. Gelukkig heb ik ook nog een lieve broer rondlopen die "het lief" graag een handje kwam toesteken om de laminaat te leggen op de zolderverdieping. Ik zag mijn kans dus mooi om de werkmannen in de watten te leggen met een lekker zondags dessertje: taart!

Op het menu stond een bourdaloue van appels naar een receptje van Roger Van Damme.

Ingrediënten voor het boterdeeg:

• 250 g patisseriebloem
• 200 g suiker
• 100 g boter
• 1 ei
• 1 eierdooier
• 1 snuifje zout
• 1 tl geraspte schilletjes van sinaasappel, citroen en limoen
• 1 el amandelpoeder

Ingrediënten voor de amandelcrème:

• 75 g zachte boter
• 92 g poedersuiker
• 92 g amandelpoeder
• 9 g puddingpoeder
• 1 cl bruine rum (kan ook zonder)
• 55 g eieren
• 30 cl room
• 2 verse appelen (Roger Van Damme gebruikte peren, maar ik ben meer een fan van appelen)

  

Bereiding:

• Maak een kuiltje in de bloem en doe er de eieren in.
• Kneed samen met de rest van de ingrediënten tot een soepel deeg. Je mag hiervoor gerust de handen vuilmaken en niet met de keukenrobot werken!
• Maak een bolletje van het deeg en bestuif het aanrecht met bloem om het uit te rollen.
• Leg het deeg voorzichtig in een taartvorm zonder bodem. Zorg dat het goed tegen de randen is aangesloten.
• Rol met de deegrol over de randen van de vorm en verwijder het overtollig deeg.
• Plaats de taartvorm op een bakplaat en bestrooi de bodem met amandelpoeder. (Ik legde een stukje boterpapier onder de taartbodem zodat deze zeker niet aan de bakplaat zou blijven plakken)
• Verwarm de oven voor op 160°C.
• Meng alle ingrediënten voor de amandelcrème, behalve de room en de appelen (of peren) in de keukenmachine. Spatel er daarna de vloeibare room door.
• Snijd de appelen (of peren) in twee, schil ze en snij elke helft in smalle repen.
• Leg de repen fruit op de bodem van de taart en spuit de crème met een spuitzak tussen de appelen.
• Bak de taart 25 tot 30 minuten in de warme oven.

Een taart die erg in de smaak viel en die ook perfect als dessert kan worden opgediend met een bolletje ijs of gewoon lekker bij een kopje koffie!

Een Dalton in roze

Vandaag mocht ik voor mijn consultatie bij de gynaecoloog eerst de suikertest gaan afleggen op het labo. In plaats van een uurtje te zitten nietsen in de wachtzaal, ging ik kleine Lore nog even opzoeken.

Tijdens mijn middagpauze nam ik vlug de tijd om met een restje van het mooie Bambi Forest-stofje een Dalton-broekje (La Maison Victor) te maken.

Maatje 56 lijkt nog véél te groot voor deze pasgeborene, maar binnen een maandje (of twee) zal dit als gegoten zitten!

('Bambi Forest' van de Copenhagen Print Factory - Ella & Basiel

Fushia boordstof - Bambiblauw)

Een flamingojurkje uit stof voor durf-het-zelvers 2

In juni trouwt een van mijn beste vriendinnen. We zijn al maanden aan het praten over de voorbereidingen voor de grote dag. Ik beloofde om samen met haar de 4 kleedjes voor de bruidsmeisjes te maken. Aangezien we geen van beiden al een levend pasmodelletje in huis hebben ronddribbelen, besloten we een testjurkje te maken. Elk maakte een ander patroontje. Mijn oog viel op de jurkjes uit Stof voor durf-het-zelvers 2.

Ligt het aan het feit dat ik een autodidact ben of mag ik de zwangerschapsdementie inroepen, maar ik raakte voor het bovenstukje niet helemaal wijs uit het patroonblad. Ik nam mijn toevlucht tot het patroon voor het bovenstukje uit boek 1 van Griet.

Het rokdeel van het kleedje komt wel uit boek 2 en ik koos voor de Claire omdat ik onmiddellijk verliefd werd op de leuke vouw in het voorpand.

Het stofje is er eentje van Timeless Treasures. De mini-flamingo's in aqua kocht ik al een tijdje geleden aan bij Bambiblauw en ik was altijd al van plan om er een kleedje van te maken voor mijn nichtje Ester. Dit leek me dus het ideale moment om de daad bij het woord te voegen.

Het bovenstukje werd gevoerd met een knalroze stofje van Veritas. Kleine meisjes houden immers ontzettend van roze.

Na eerst niet echt staan te springen om de kleertjes uit te doen om dit jurkje te passen, kwam mijn "fotomodel" pas goed los na enkele keren ronddraaien in het jurkje met als gevolg dat ze het niet meer wilde uittrekken. Onze kleine meid heeft maatje 116 (winkelmaat) en ik besloot hierop verder te gaan en niet meer na te meten. Het jurkje zit, zoals je zelf kan zien, perfect!

Op naar het volgende jurkje...we kunnen beginnen oefenen!

Het allereerste nieuwjaarsbriefje

De nieuwjaarsbrief is een aloude traditie bij ons in Vlaanderen. Ga je de landsgrens over naar Nederland, Frankrijk of Duitsland dan zal niemand weten waar je over spreekt, maar bij ons horen fijne wensen nu eenmaal bij 1 januari.  

Het is een traditie waar ik zelf altijd erg van gehouden heb (buiten één jaartje waar ik absoluut mijn briefje niet wou opzeggen) en een traditie die ik graag zie verder gezet worden bij mijn eigen kroost. Vandaar lag er voor oma, opa, meter en peter ook hier alvast een nieuwjaarsbrief met wensjes klaar.

In het bijhorende pakje zat een fotokader met baby's eerste foto (of beter echo) in.

Een warm wikkeldeken voor kleine Lore

Een zwangerschap op zich is al een van de meest ingrijpende, emotionele en fantastische momenten in het leven van een vrouw. Die zwangerschap samen met een van je beste vriendinnen beleven maakt het allemaal nog unieker. Samen ervaringen delen, tips uitwisselen en vol spanning uitkijken naar de geboorte van het kleine wezentje dat in je buik aan het groeien is.

Het zat er al een paar dagen aan te komen en ik was mee aan het af tellen, maar het bollebuikenclubje is van twee leden naar één gereduceerd. Gisteren werd kleine Lore geboren en ik kan het jullie verzekeren: het is een snoesje!

Aangezien de kleine meid in de winter werd aangekondigd, maakte ik als eerste kraamcadeautje een vlinderdeken naar het patroon van deze dame.

Het stofje 'Bambi Forest' van de Copenhagen Print Factory kocht ik al een poosje geleden bij Ella & Basiel. De heerlijk zachte teddykatoen werd aangekocht bij Bambiblauw.

Zo kan kleine Lore warm en knus het ziekenhuis verlaten én kunnen we binnenkort met alvast 1 kinderwagen op wandel!

Het dekentje werd dan ook voorzien van 2 gaten om de veiligheidsgordel van de maxi-cosi door te kunnen steken. 

En nu maar aftellen naar maart en het moment dat er 2 schattige baby's in een parkje kunnen samenliggen als we bij elkaar op bezoek gaan!

Welkom kleine Lore!

Moelleux van chocolade met ganacheparel

Op oudejaarsavond werden we bij vrienden uitgenodigd voor het diner. Iedereen maakte een gang klaar en ik mocht het dessert voor mijn rekening nemen. Ik nam mijn dessertenbijbel van Roger Van Damme bij de hand en "het lief" mocht uit 3 initiële keuzes zijn favoriet halen. De chocolademaniak in hem haalde de bovenhand en het werd een chocolademoelleux met ganacheparel.

Als afwerking op het bord maakte ik een chocoladecrunch die onder het bolletje vanille-ijs kwam en bovenop de moelleux kwam een tuille van sesamzaad.

Na enkele pogingen waarbij er toch telkens een beetje van de moelleux onder de ringetjes vandaag liep bij het bakken, legde ik op het belangrijke moment een perfect parcours af! Het jaar werd goed ingezet!