Pistachebrownie met frambozencoulis

Vrijdag kregen we bezoek en mocht ik nog een beetje experimenteren in de keuken. Met orders van "het lief" om het een beetje rustig aan te doen met de babybuik, besloot ik om van het dessert het orgelpunt van de avond te maken.

Ik koos voor een recept van Michaël Vrijmoed: Pistachebrownies met frambozencoulis, frambozensorbet, gecrushte pistaches en (voor de niet-zwangeren in het gezelschap) sabayon.

Ingrediënten (voor 8 personen):

• 8 eieren
• 1 el pistachepasta (niet overal te verkrijgen, wel in delicatessenzaken of gespecialiseerde bakwinkels)
• 250 g ongezouten boter
• 350 g bloemsuiker
• 125 g gezeefde bloem
• 170 g amandelpoeder
• 20 g pistachenootjes

voor de coulis:

• 100 g frambozen
• 1/2 citroen
• 1 tl suiker
• enkele blaadjes basilicum

voor de sabayon:

• 3 eierdooiers
• 6 halve eierdopjes witte wijn
• 1 tl pistachepasta
• 3 el suiker

 

Bereiding:

• Klop de eieren (voor de brownie) op met bloemsuiker. Voeg stelselmatig de zachte boter en de pistachepasta toe.
• Nadat de ingrediënten luchtig opgeklopt zijn, spatel je er het amandelpoeder door en vervolgens de gezeefde bloem.
• Meng goed.
• Stort het deeg uit in een vuurvaste ovenschaal bedekt met bakpapier.
• Bak de brownie 20 minuten in een voorverwarmde oven van 170°C. (het recept zegt 20 minuten, maar ik heb het 45 minuten in de oven moeten laten vooraleer de brownie voldoende gebakken was. Begin met 20 minuutjes en als dit niet voldoende is doe je er telkens 5 minuutjes bij totdat de brownie voldoende gebakken is.)
• Maak ondertussen de frambozencoulis en mix de frambozen met het sap van een halve citroen, de suiker en enkele blaadjes basilicum tot een gladde coulis.
• Haal de coulis vervolgens door een zeef en zet in de koelkast.

De brownie en de coulis kan je gerust op voorhand klaarmaken zodat je net voor het serveren enkel nog de sabayon moet kloppen.

• Klop de sabayon door eerst de eierdooiers te mengen met de wijn, voeg daarna de suiker en pistachepasta toe en klop de sabayon op door op een laag vuurtje in een acht te kloppen.
• Snij de brownie voor het serveren in mooie gelijke stukken. Dresseer samen met een lepel frambozencoulis, verse frambozen, fijngehakte pistachenootjes een bolletje frambozensorbet. 
• Overgiet de brownie met een beetje van de sabayon.

Zo krijg je een superlekker dessert dat je bijna volledig op voorhand kan klaarmaken zodat je op de avond zelf niet teveel stress hebt en bij het bezoek kan blijven zitten.

Voor een klein oogappeltje!

Een druk weekend dat ging van dansscholen naar turnzalen, naar sinterklaasbezoekjes en een fijne zwempartij, werd deze namiddag afgesloten met de gezellige babyborrel van kleine Elize.

Elize is het tweede dochtertje van een van de collega's en dus mochten we met z'n allen aanschuiven aan het dessertenbuffet. Dat vroeg om een gepast cadeau! Er stond niet zoveel meer op de geboortelijst toen ik het kaartje ontving en kroop dus achter de naaimachine om zelf iets in elkaar te knutselen.

Het geboortekaartje was er eentje met een appel en dus ging ik op zoek naar een toffe stof met deze herfstvruchten erop. Ik maakte een knuffelwarm dekentje met de kleine spruit haar naam erop en flockte een rompertje met eveneens haar naam en appeltjes.

Een andere collega wou graag een pampertaart cadeau doen en vroeg me om een slabbetje en pampertasje te naaien in hetzelfde appelstofje van Stenzo. (ik gebruikte dit stofje al eens eerder, maar de appeltjes blijven het echt wel goed doen op de geboortekaartjes en dit kleur leunde het dichtste aan bij het kaartje)

Het slabbetje kreeg een dikke badstof als onderste laag zodat smossen echt wel mag! Bovenaan werkte ik af met een kamsnap ipv velcro. (het is een meisje en velcro kan zo gezellig in het haar blijven kleven...vandaar)

 Alles bij elkaar een mooi pakketje voor de kleine meid!

(Stenzo appeltjesstof van bij Stoffen Van Leuven)

Herfstige kussentjes

Er zat al een hele tijd een ideetje in mijn hoofd om de zetel te voorzien van toffe herfstkussens. Half oktober, tijdens een gezellige boswandeling, verzamelde ik wat bladeren en die legde ik te drogen tussen een dik tijdschrift.

Gisteren vond ik dan eindelijk de tijd om mijn witte stof te knippen voor 4 kussens. Ik ging ook voor het eerst aan het experimenteren met textielverf. Voor eens was ik zo slim om mijn voorzorgen te nemen en trok ik handschoenen aan om met de zwarte DecoArt Textilverf (Rayher) aan de slag te gaan (en gelukkig maar!)

Na een nachtje drogen, kroop ik vandaag dan achter de naaimachine om de kussenslopen in elkaar te zetten.

2 kleine kussens van 40x40cm en 2 grote kussens van 60x45cm.

De kussens werden mooi afgewerkt met de overlock. (wat een geweldige aankoop toch!)

Zo kunnen we knus en gezellig de herfst verder doorkomen in de zetel...onder een dekentje en zalig weggedoken in de kussens!

(Witte stof - bambiblauw)

Meeneem-autospeelmat voor kleine Nand

Het is niet altijd eenvoudig om een leuk en geschikt cadeautje te vinden voor een jongen. Neefje Nand is echter niet moeilijk en is altijd gelukkig met een auto, bus of camion.

Een tijdje geleden zag ik de meeneem-autospeelmat van deze dame en was meteen verkocht! Het is niet alleen een beetje nostalgie naar de autospeelmat waar mijn broer en ik mee speelden toen we klein waren, maar het is ook ideaal om op stap te gaan en toch enkele autootjes te kunnen meenemen.

De kleurrijke automat ziet er zo uit als je ze open legt op de grond (foto hierboven). Er zijn 5 "garages" waar je de autootjes kan instoppen. Even oprollen...en je kan veilig met je 5 autootjes op familie- of vriendenbezoek!

Kleine Nand moet nog eventjes geduld hebben om dit toffe cadeau te ontvangen tot einde december op het verjaardagsfeestje van zijn zus, maar ik kon het toch niet laten om al enkele foto's op de blog te zetten!

Quiche Margherita à la Meus

Er zijn zo van die weken dat je bruist van energie! Weken die stampvol zitten en waar je dan toch nog tijd kan vinden/maken om nieuwe dingen uit te proberen. Ik heb zo'n weekje achter de rug. De agenda stond tsjokvol, buiten de zalige vrije dag op dinsdag, en toch vond ik de tijd om nieuwe dingen uit te proberen in de keuken en achter de naaimachine te kruipen.

Op die zonnige 11 November, terwijl "het lief" lustig verder kluste aan de zolderverdieping, besloot ik hem met een speciale lunch te verrassen. Enkele weken ervoor had ik Jeroen Meus een heerlijke quiche margherita zien maken en dat moest ik ook proberen!

Ingrediënten:

• 1 vel bladerdeeg
• 300 g chorizo
• 250 g kerstomaten
• 40 g pijnboompitten
• 6 eieren
• 3 1⁄2 dl room
• 250 g mozzarella
• 100 g gemalen Parmezaanse kaas
• 1 eetlepel bloem
• 1 klontje boter
• peper
• zout
• 100 g rucola
• blaadjes verse basilicum
• 1 scheutje fijne olijfolie 

  

Bereiding:

• Smeer het bakblik in met een beetje boter en bepoeder de vetstof met een beetje bloem.
   
• Verwarm de oven voor tot 180°C.
   
• Drapeer het bladerdeeg in het bakblik en druk het voldoende aan in hoekjes en kantjes.
   
• Neem een vork en prik honderden gaatjes in het vel bladerdeeg.
   
• Plaats een tweede bakblik bovenop het deeg en stort er baklinzen of bakgewichtjes in. 

• Bak de quichebodem ‘blind’ gedurende 30 minuten, in de hete oven van 180°C.
   
• Kluts ondertussen de eieren in een mengschaal en voeg de room toe. Kruid met peper van de molen en een flinke snuif zout. Meng alles met de garde tot je een egale mix krijgt.
   
• Snij het stuk chorizo in blokjes van een centimeter breed.
   
• Verhit een pan (met anti-aanbaklaag) op een matig vuur en strooi er de pijnboompitten in. Rooster ze goudbruin, terwijl je de pan regelmatig even opschudt.
   
• Zet de geroosterde pitjes opzij en doe de blokjes chorizo erin. Bak deze in een paar minuten zacht-krokant.
   
• Spoel de kerstomaten en halveer ze.
   
• Snij de bol mozzarella in hapklare stukken.
   
• Snij de randen van het gebakken bladerdeeg bij na het blind bakken door gebruik te maken van een broodmes.
   
• Schep de stukjes gebakken worst in de voorgebakken quichebodem.
   
• Verdeel er de helft van de halve kerstomaatjes in, samen met de stukken mozzarella.
   
• Giet de mix van ei en room in de bodem, strooi er 2/3 van de geroosterde pijnboompitten over en eindig met een laag vers geraspte Parmezaanse kaas.
   
• Bak de quiche zo’n 40 minuten in de oven van 180°C.
   
• Bereid intussen een slaatje van gewassen rucola, de rest van de kerstomaten, pijnboompitten en wat verse basilicum. Schenk er wat fijne olijfolie over en kruid de sla met peper, zout.
   
• Ontvorm de warme quiche. Werk voorzichtig en leg de quiche omgekeerd op een groot plat bord. Tuimel ze nadien op een tweede bord of een serveerschotel.
   

  

Ik deed ook nog een klein beetje witte wijnazijn bij het slaatje om een lekker frisse toets te geven. Ondanks het blind bakken van het bladerdeeg, hadden de tomaatjes en mozarrella mijn bodem toch nog een beetje vochtig gemaakt. Maar het was allemaal superlekker hoor! En ook de dag erna in de lunchtrommel werd deze quiche meer dan gesmaakt!

Amandel-perentaart

Ik ben geen fan van peren! Ik weet het, een gewaagde uitspraak in tijden waarin elke Belg meer peren consumeert dan ooit tevoren om de ban van Rusland het hoofd te bieden, maar ik lust ze gewoon niet graag. Ik ben sowieso al geen grote fruitliefhebber en als ik dan al fruit eet dan zijn het vooral aardbeien, ananas, druiven, meloen (maar dan zeker en vast geen watermeloen), kiwi, banaan en mango.

Ik ben echter opgegroeid in een gezin waar we alles moesten leren proeven en eten. Ik kan dus gerust een peer verorberen, maar zal er weinig van kunnen genieten. Stop de peer in een taart of combineer ze met chocolade en je hebt een heel ander verhaal. (zoetebekje...maar dat is nu toch wel zeker toegestaan met de zwangerschap, of niet soms?) Zondag is hier vaak al eens bakdag en ik besloot mijn bijdrage te leveren aan de Belgische fruitkwekers door een amandel-perentaart te bakken. (onder het mom alle beetjes helpen!)

Ingrediënten:

• 1 vel bladerdeeg
• 120 g boter (op kamertemperatuur)
• 100 g suiker
• 200 g amandelpoeder
• 140 g bloem
• 2 eieren
• 1 dl melk
• 1 vanillestokje
• 2 peren
• 2 eetlepels suiker
• scheutje amaretto
• 50 g amandelschilfers

  

 Bereiding:

• Leg een bakpapier (of het vel waarin het bladerdeeg opgerold zit) in de taartvorm en leg daarop het bladerdeeg. Druk het deeg goed aan tegen de randen en snij het overtollige deeg af van de rand.
• Doe de bloem en het amandelpoeder in een mengschaal.
• Doe in een maatbeker de melk en de eieren en meng ze met een garde.
• Voeg de zaadjes van het vanillestokje toe en meng nog eens goed door elkaar.
• Schep de malse boter samen met de suiker in de mengkom van de keukenrobot en meng tot je een bleke massa bekomt. 
• Voeg er het eiermengsel aan toe en laat alles even mengen voor er ten slotte ook de bloem en het amandelpoeder aan toe te voegen.
• Meng tot een egaal beslag.
• Doe het beslag in een spuitzak en spuit het in cirkels op het bladerdeeg. Op die manier heb je overal evenveel deeg. (zie foto hierboven)
• Verwarm de oven op 180°C.

      

• Schil de rijpe peren en verwijder het klokhuis. Snij in kwartjes. 
• Schik de stukken peer op het taartbeslag en druk ze zachtjes aan. Leg de bolle zijde naar boven en laat de uiteinden van de peren naar elkaar wijzen in het midden van de taartvorm.
• Strooi amandelschilfers in een schaaltje en besprenkel ze met een scheutje amaretto

     

•  Giet de eetlepels suiker in een tweede schaaltje en "paneer" de vochtige amandelschilfers.
• Verdeel de gesuikerde amandelen over het gebak.

• Bak de taart 45 minuten op 180°C.
• Laat de taart afkoelen alvorens ze bij het bakpapier uit de vorm te heffen.

 

Een snelle taart met toch dat tikkeltje extra door de gesuikerde amandelschilfers en overheerlijk!

Onze fruitboeren kunnen alweer tevreden zijn!

(Kleine opmerking: mijn peren waren nog niet rijp. Ik heb deze dus eerst 25 min gepocheerd in suikerwater waar ik een snuifje kaneel aan had toegevoegd. De peren zijn voldoende gepocheerd als ze van je mes glijden. Deze taart kan je niet maken met peren die niet rijp of niet gepocheerd zijn!)

Toot, brum, beep beep

Mijn collega mag binnenkort gaan babyborrelen en wou graag een orgineel cadeautje meenemen. Ze vroeg me om voor kleine Simon een gepersonaliseerd dekentje te naaien.

Ik koos voor een echte jongensstof met autootjes van 'Dapper'. Niet zoals bij het eerdere dekentje dat ik voor Leon maakte in de witte uitvoering, maar de grijze versie omdat dit meer aanleunde bij het geboortekaartje.

De autootjes werden gecombineerd met een zachte, rode fleecestof en een blauwe paspel. (Stoffen van Leuven)

Zo kan baby Simon lekker warm de winter tegemoet!

The Hunger Games

De hele hype van The Hunger Games ging in het begin helemaal aan mij voorbij. De eerste keer dat ik iets over deze boekenreeks hoorde, was toen de film in de bioscoop kwam. Ik vroeg me toen echt af wat er zo interessant kan zijn aan een boek dat gaat over jongeren die elkaar moeten uitmoorden in een jaarlijks spel.

Een halfjaar later, toen de film op dvd uitkwam, kreeg ik hem te zien bij een vriendin. Ik was onmiddellijk geïntrigeerd door het verhaal en besloot de boeken te lezen. Maar van uitstel kwam bijna afstel tot ik enkele weken geleden ziek viel en dus niet veel anders kon doen dan rusten en een beetje lezen.

De drie boeken lezen echt als een trein en graven dieper in het complexe denkpatroon van het hoofdpersonage Katniss. Een dappere, jonge tiener die haar eigen leven op het spel zet voor haar familie, die worstelt met haar gevoelens voor twee geliefden en die telkens opnieuw in een situatie terecht komt waar men gebruik van haar wil maken.

Ik ben blij dat ik mijn sceptische gedachten opzij heb gezet en deze boeken toch een kans heb gegeven, want Suzanne Collins heeft echt een schitterend verhaal uitgewerkt.

Een nieuwe tas voor de kapitein

Er lag al een hele tijd een projectje op mij te wachten. Na enkele maanden van uitstel, besloot ik vorige week de koe bij de horens te vatten en er toch eindelijk eens aan te beginnen.

In april mocht ik al eens oude legeruniformen stuk snijden en in elkaar knutselen met deze leuke Joan als resultaat. Nu puzzelde ik met de andere camouflagekleurtjes die onze Belgische strijdkrachten mogen dragen. Ik koos voor een nieuw model tas naar het recept nr 12 uit het eerste Zo Geknipt boek.

Ik verhoogde het model met 30cm zodat er makkelijk een map in vervoerd kan worden (waarvoor deze tas ook bedoeld is)

De binnenkant kreeg een handig zakje, maar ook aan de buitenkant wou ik een beetje plaats voorzien voor eventueel een portefeuille, gsm,... Daarvoor knipte ik een van de borstzakjes van het uniform en appliceerde het op de voorkant van de tas.

Handig patroontje en handige tas. Ik maak er misschien binnenkort ook eentje voor mezelf, maar dan misschien met langere handvaten want ik ben zo een van die vrouwen die haar tas het liefst over de schouder draagt ipv in de hand.